Σας χαιρετώ.
Έγινε το αναμενόμενο λοιπόν στην Τούμπα. Αναμενόμενο για όσους ήταν στο γήπεδο. Αναμενόμενο με όσα αποπροσανατολιστικά έγιναν τους τελευταίους μήνες μέχρι και το πρωί της Κυριακής.
Μια υποσυνείδητη αύρα που φώναζε “ας το πάρουν, να ησυχάσουμε από την κλάψα και την σκ@τοψυχία τους”, μια υποσυνείδητη ανάγκη της ομάδας να αποβάλλει από πάνω της το must-win του πρωταθλήματος.
Να σου πω την αλήθεια ΠΑΟΚτσάκι μου, μπορώ να το δικαιολογήσω όλο αυτό ως ένα βαθμό, γιατί αυτό που συμβαίνει φέτος στον ΠΑΟΚ, ποδοσφαιρικά είναι απολύτως φυσιολογικό.
Από την στιγμή που ο Ρουμάνος αρχιτέκτονας μας άφησε για τα πετροδόλαρα, όποιος κι αν αναλάμβανε τα ηνία της ομάδας θα είχε δύσκολο έργο να επιτελέσει.
Θεωρώ πως ο Άμπελ είναι ένας πολύ καλός προπονητής, που ωστόσο βρίσκεται στην αρχή της εξέλιξης του. Το δεδομένο αυτό ίσως τον οδηγεί πολλές φορές σε “αναθεώρηση” των αρχών του, τόσο τακτικά όσο και σε επίπεδο εκγύμνασης… δεν είμαι ειδικός, αυτό αποκομίζω ως οπαδός. Αυτό πάλι σε ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών με παραστάσεις κι εμπειρίες μπορεί να αποβεί μοιραίο, αν δεν υπάρχει η απαραίτητη υπομονή εκ μέρους όλων.
Αν στο γεγονός αυτό προσθέσουμε τα οικονομικά ζητήματα που μας προέκυψαν ελέω Financial Fair Play, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κινηθούμε μεταγραφικά το χειμώνα, το συμπέρασμα είναι ένα… Στόχος είναι η ομάδα να συνεχίσει να κάνει πρωταθλητισμό και να διεκδικεί τους εγχώριους τίτλους και του χρόνου και κάθε χρόνο.
Αυτό απαιτεί αρκετές προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό μας. Δεν θα μπούμε κι εδώ σε λεπτομέρειες. Η δουλεία αυτή ανήκει σε καλοπληρωμένα στελέχη της ΠΑΕ, αν κι ένα άγχος που μας προκύπτει πάντα σε μεταγραφικά ζητήματα του ΠΑΟΚ είναι η ταχύτητα που κινούμαστε… μάλλον η βραδύτητα είναι ο σωστός όρος.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, άλλο ένα ντέρμπι με βασικό μας πρόβλημα την έλλειψη έντασης σε πολλά από τα παιδιά μας. Δεν έλειπε η θέληση από τους παίκτες και ήταν φανερό πως θα πηγαίναμε σε ένα τακτικό παιχνίδι του ενός γκολ.
Αυτός που ευτύχησε να το πετύχει ήταν ο Ολυμπιακός, ο οποίος σίγουρα δεν ήταν καλύτερος, ήταν όμως εξυπνότερος στη διαχείριση του αγώνα.
Σε ατομικό επίπεδο θεωρώ ορθή την επαναφορά του Πασχαλάκη στα γκολποστ. Ο Σφίντε ανάμεσα στα 2 σεντερ-μπακ του αντιπάλου, έμοιαζε με χαμένο παιδάκι. Ο Άκπομ θα μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη ένταση και ορμή στη γραμμή κρούσης μας.
Από ´κει και πέρα o Μπίσεσβαρ συνεχίζει την αναζήτηση του χαμένου του ταλέντου και ο Αντρέ σε μια τόσο κακή εκτελεστικά βραδιά έπρεπε να είχε αφήσει την εκτέλεση κάποιων στημένων στους Μίσιτς ή Πέλκα.
Αυτό που μένει να φανεί είναι πως θα αντιδράσει ο Λέο Μάτος στη μη χρησιμοποίηση του. Έχει τον χαρακτήρα να ανταποκριθεί θετικά, αρκεί να έχει και την θέληση.
Στα γύρω γύρω του αγώνα, σίγουρα το επικό κορεό έκλεψε την παράσταση και η παρουσία του “Στρατηγού” έφερε μνήμες μιας περασμένης εποχής, λίγο πιο ρομαντικής, μιας εποχής λίγο πιο ΠΑΟΚ.
Ο κόσμος απέδειξε πως έχει ωριμάσει δείχνοντας χαρακτήρα και ήθος και στην ήττα. Αυτό κρατώ κι εγώ ως κέρδος της χθεσινής βραδιάς ΠΑΟΚτσάκι μου… ότι θα τους μάθουμε το πραγματικό ποδόσφαιρο. Αυτό που παίζεται στο χορτάρι και έχει 3 πιθανά αποτελέσματα.
Προχωράμε με ψηλά το κεφάλι… οι στόχοι είναι πάντα μπροστά μας.
ΥΓ. Ρε Τσιμίκα, εντάξει ο Κάρυ της καρδιάς μας που γούσταρε τα μούτρα του δίπλα στα φράγκα και στον Φαταούλ, εσύ είδες τη μαμάκα σου στο πανό και θίχτηκες;
ΥΓ2. Καλέ μου Άμπελ, δεν πάμε για ψάρεμα πριν από ντέρμπι, γιατί τα παρατσούκλια παραμονεύουν στη γωνία.
- 12/5/2001 – 22/5/2021 Ασπρόμαυρες αναμνήσεις – οδηγός και προάγγελος - May 14, 2021
- Ο Τζόλης, ο Αντρέ και η νοοτροπία μας - April 2, 2021
- Το “αγροτικό” του Πάμπλο και το Νο.1 του ΠΑΟΚ - January 18, 2021