Η Σοφία Μπεκατώρου που και η ίδια έχει πέσει θύμα σεξουαλικής βίας και ήταν η πρώτη που μίλησε και άνοιξαν μετά και άλλα στόματα, ήταν εκείνη που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και ξεκίνησε το κίνημα #MeToo στην Ελλάδα.
Στην πλατφόρμα #MeNow_MeToo, έχουν υποβληθεί περισσότερες από 200 μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα βίας (όχι απαραίτητα σεξουαλικής) και οι οποίοι βρήκαν το σθένος να καταθέσουν τον εφιάλτη που βιώνουν.
Σοκαριστική καταγγελία γυμναστή
Σήμερα κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου η Ολυμπιονίκης διάβασε τη συγκλονιστική μαρτυρία Έλληνα γυμναστή που εξιστορούσε τα βασανιστήρια που έζησε στα χέρια του προπονητή του:
«Έχω γεννηθεί στην Αθήνα το 1986. Ξεκίνησα τη γυμναστική το 1990 σε ηλικία 4,5 ετών. Στην Εθνική Ομάδα ανέβηκα εκβιαστικά από την ομοσπονδία με τηλεφωνήματα προς τους γονείς και το σύλλογο: αν δεν ανέβουμε στην Εθνική ομάδα δεν θα μας επιτρέψουν να κατεβαίνουν στα πανελλήνια πρωταθλήματα, ενώ θα κοβόντουσαν και οι επιχορηγήσεις της ομοσπονδίας προς το σύλλογο. Ο σύλλογός μου χωρίς τις επιχορηγήσεις θα έκλεινε συνεπώς και ανεβήκαμε. Όταν εντάχθηκα στο κλιμάκιο της Εθνικής Ομάδας πίστευα ότι όλα αυτά άνηκαν στο παρελθόν. 
Ήμουν γελασμένος. Οι συνθήκες ήταν πολύ πιο δύσκολες. Ο προπονητής που με ανέλαβε εκεί ήταν ο Χ. Από την πρώτη ημέρα μέχρι και σχεδόν την ημέρα που έφυγα από το κλιμάκιο η λέξη «ρουμανάκι» με ακολουθούσε καθημερινά στην προπόνηση. Ήταν ένας προπονητής που ήθελε πολύ να με έχει στα χέρια του.
Ωστόσο, έκανε τα πάντα για να αλλάξει όποια τεχνική ήξερα έως τότε. Πολλές φορές έφερνε τα προβλήματα του σπιτιού του στην προπόνηση με αποτέλεσμα να έχει νεύρα και να ξεσπάει πάνω μου, αλλά και σε άλλους αθλητές που άνηκαν σε αυτόν. Υπήρχαν φορές που από το ξύλο δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι πόρτες ήταν πάντα κλειστές και οι γονείς είχαν πλήρη άγνοια. Φυσικά, δεν ήταν ο μόνος προπονητής.
Μας αντιμετώπιζαν όλοι σαν σάκους του μποξ. Θυμάμαι έχω περάσει 45 λεπτά γαντζωμένος πάνω σε ένα σχοινί 10 μέτρων και αθλήτριες της ρυθμικής μου έδιναν κουράγιο από το διπλανό γήπεδο. Μας χώριζε ένας χαμηλός τοίχος κι εγώ φαινόμουν από παντού. Συναθλητές μου περνούσαν από κάτω και μου έδιναν κουράγιο.
Έπειτα από 45 λεπτά γλίστρησα μην αντέχοντας άλλο και βρέθηκα οριακά μέσα στο σκάμμα. Ακολούθησαν βρισιές από τον Χ για τη μητέρα μου, το σπίτι μου και άλλα πολλά και απαιτούσε να ανέβω πάνω στο σχοινί, κάτι που δεν έκανα αλλά έκλαιγα. Τότε, ήρθε μπροστά μου. Με χτυπούσε σε όλο μου το σώμα με κλωτσιές και σφαλιάρες με αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα να μην μπορώ να πάω ούτε στο σχολείο. Είχα μελανιές παντού και δεν μπορούσα να φορέσω ρούχα.
Μια άλλη μέρα και ενώ προσπαθούσα να βγάλω μια καινούργια άσκηση στο δίζυγο -χειμώνας με το γήπεδο να έχει μηδέν βαθμούς Κελσίου- ο Χ φορούσε το μπουφάν του, έπινε μπίρες και έτρωγε πίτσα κάνοντας χαβαλέ με τους άλλους προπονητές από τις πολλές επαναλήψεις που έκανα για να βγει η άσκηση έφυγε το μισό δέρμα από την παλάμη μου.
