Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες, που περνά ο πλανήτης, πολεμώντας έναν αόρατo εχθρό…ζήτησα από την καλή μου φίλη και δημοσιογράφο Ρούλα Αβραμίδου, να καταθέσει στο mycity, τις σκέψεις της για όλα όσα συμβαίνουν και έχουν αλλάξει δραματικά την καθημερινότητα μας.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι περισσότεροι, στο άκουσμά τους, δε θα έδιναν σημασία και θα έστρεφαν την προσοχή τους σε διαφορετικό ηχητικό ερέθισμα.

Κάποιοι άλλοι, από μικρότερη ηλικιακά δεξαμενή, ενδεχομένως να αναζητούσαν…λεξικό για να μάθουν ακριβώς το νόημά τους.

Απέκτησαν, όμως, τέτοια θέση στην καθημερινότητά μας, έγιναν σχεδόν βίωμά μας τις τελευταίες εβδομάδες, με συνέπεια κανείς, πλέον, να μην έχει απορίες! Αδημονούμε, δε, να τις ακούσουμε από τα χείλη των μαντατοφόρων για τις εξελίξεις με την πανδημία του κορονοϊού και «συννεφιάζουμε» όταν δε συμπεριλαμβάνονται στις προτάσεις που συνθέτουν το παζλ της ημερήσιας ενημέρωσής μας!

Υποκείμενο νόσημα… Ποτέ, νομίζω, δύο λέξεις δεν είχαν τόσο βαρύνουσα σημασία, δεν καθόριζαν τη διάθεσή μας, τη σκέψη μας, δεν ενίσχυαν στο σύστημά μας το ανακουφιστικό φίλτρο.

Ποτέ δύο λέξεις δε διαμόρφωναν τόσο αντιφατικό σκηνικό!

Μαθαίνουμε, λοιπόν, πως ο Covid-19, ο… φίλος, ο οποίος ετσιθελικά μπήκε στη ζωή μας, μας «κερδίζει» όταν υφίσταται στον οργανισμό υποκείμενο νόσημα! Διαφορετικά (ως επί το πλείστον), η μάχη γέρνει υπέρ μας! Το χαμόγελο «ζωγραφίζεται», τότε, πλατιά στο πρόσωπο μας!

Παρακαλάμε, κοινώς, χωρίς αυτό να είναι υπερβολή, τα (παγκοσμίως) χιλιάδες θύματα από τον κορονοϊό, να είναι ήδη επιβαρυμένα με άλλη (ή και περισσότερες από μία),ασθένειες! Θέλουμε εμείς, που πιστεύουμε πως είμαστε, υγιείς, να προϋπάρχει προβληματική κατάσταση στο κάθε κρούσμα, προκειμένου να νιώσουμε άτρωτοι απέναντι στον κίνδυνο, ο οποίος χτυπά δυνατά την πόρτα μας.

Ευχόμαστε να είναι κάποιος ήδη άρρωστος, για να μη «λυγίσουμε» εμείς!

Φτάνει τόσο αδιανόητα ευχάριστα στα αφτιά, όταν εκστομίζεται, το «Υποκείμενο νόσημα», σαν να γινόμαστε αποδέκτες του αποτελέσματος μιας άριστα καθοδηγούμενης συμφωνικής ορχήστρας! Είναι σαν να ακούμε κελάιδισμα στα αφτιά μας, ενώ, αν το καλοσκεφτεί κανείς, το νέο είναι τόσο, μα τόσο στενάχωρο…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ