Ποτέ σου λέει ποτέ και αναρωτιέσαι πόση αγάπη μπορεί να κρύβει αυτή η μικρή λέξη. Ο έρωτας και η αγάπη σε έχουν συνεπάρει. Ίσως να μην αντιλαμβάνεσαι πόσο στενά είναι τα όρια του ποτέ. Αυτό το ποτέ που τόσο αβίαστα σου είπε και επαναλαμβανόμενα. Αυτό το ποτέ ίσως να ελοχεύει κινδύνους που αδυνατείς να φανταστείς. Αυτό όμως είναι και το φυσιολογικό σε μία σχέση δηλαδή να σκέφτεσαι μόνο όμορφα.
Τη σχέση δεν τη δημιουργείς προδικάζοντας την ότι θα τελειώσει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Μιλάμε για την απώλεια της ζωής σου από τον ίδιο το άνθρωπο που αγάπησες. Είτε την ονομάζουμε γυναικοκτονία είτε ανθρωποκτονία το σημείο αναφοράς είναι η αφαίρεση ζωής με βίαιο τρόπο. Μιλάμε για βία κατά των γυναικών είτε στο οικογενειακό τους είτε στο επαγγελματικό τους περιβάλλον με κίνητρο το φύλο.
Η βία ολοένα και αυξάνεται και μαζί της αυξάνονται τα θύματα – γυναίκες που πλέον αριθμούν 14 για το έτος 2021. Σε μία κοινωνία που θεωρητικά εξελίσσεται, τα πατριαρχικά κατάλοιπα έχουν μείνει βαθιά ριζωμένα. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια και συνεργασία φορέων, θεσμών, συλλόγων ώστε να καταφέρουμε να εκμηδενίσουμε αυτή τη νέα πανδημία.
Μία νέα πανδημία , η βία κατά των γυναικών
Το ερώτημα που προκύπτει εύλογα είναι κατά πόσο είναι νέο φαινόμενο ή απλά σε συνδυασμό με τον εγκλεισμό της υγειονομικής κρίσης έχει λάβει διαστάσεις ανησυχητικές ως προς την εξέλιξη του. Η ανησυχία προκύπτει από το γεγονός ότι ενώ υπάρχει ενημέρωση, ενώ κάποια θύματα μίλησαν δημόσια παρόλα αυτά οι δολοφονίες αυξάνονται.
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.
Ορατή και μη ορατή βία
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η βία κατά των γυναικών συμβαίνει σε όλο τον κόσμο σε καθημερινή βάση και μπορεί να είναι ψυχολογική ή και σωματική ή και σεξουαλική. Ωστόσο, οι γυναίκες που έχουν βιώσει και βιώνουν βία θέλουν βοήθεια, προσοχή και φροντίδα .
Η βία δεν έχει κοινωνική τάξη, μορφωτικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση, ηλικία και χρώμα. Η βία κατά των γυναικών περιλαμβάνει την ενδοοικογενειακή βία, το βιασμό εντός και εκτός πολέμων, τη σεξουαλική κακοποίηση κοριτσιών, τη σεξουαλική παρενόχληση, το εμπόριο γυναικών, τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων νεαρών γυναικών και τον εξαναγκασμό παιδιών σε γάμο και σε αναπαραγωγή. Περιλαμβάνει επίσης τα εγκλήματα «τιμής» και έθιμα όπως το Sati (καύση ή ταφή γυναικών που είχαν χηρέψει σε Ινδία, Νεπάλ κλπ.).
Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης
Σε ότι αφορά το θύτη δε διαπιστώνεται κάποιο συγκεκριμένο προφίλ των δραστών καθώς μπορεί να ανήκουν σε οποιαδήποτε κοινωνικοοικονομική τάξη, ηλικιακή ομάδα, υπηκοότητα και μορφωτικό επίπεδο. Η ενδοοικογενειακή βία σήμερα στην Ελλάδα είναι ποινικό αδίκημα (νόμος 3500/2006) και μάλιστα αδίκημα που διώκεται αυτεπάγγελτα, δηλαδή δε χρειάζεται μήνυση εκ μέρους του θύματος για τη δίωξη του δράστη.
Ενώ λοιπόν υπάρχει αυτεπάγγελτη δίωξη και ενώ υπάρχει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που φέτος τιμώνται τα 10 χρόνια από την υπογραφής της, που σημαίνει ότι εδώ και 10 χρόνια η Σύμβαση προστατεύει χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια από κάθε μορφή έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας εκπληρώνοντας τον σκοπό της και ενώ διανύουμε μία περίοδο ψηφιακής ανάπτυξης ως χώρα υπάρχει ένα κενό και αφορά την ψηφιοποίηση-αρχειοποίηση παραβατικών συμπεριφορών δηλαδή να μπορεί με ένα κλικ μια άκρως παραβατική συμπεριφορά να ελεγχθεί και να διασφαλιστεί σε επίπεδο διαχείρισης η μη εξέλιξή της προς το δυσμενέστερο. Η ψηφιοποίηση και η διασταύρωση αναφορών που αφορούν τέτοια περιστατικά αστικά με προοπτική να γίνουν ποινικά επιβάλλεται να υπάρξει, μαζί με την αντίστοιχη φροντίδα από ειδικούς για το θύτη και το θύμα.
Η ψηφιοποίηση στην Ελλάδα το παράδειγμα της Κύπρου.
Σε μια κοινωνία που δεν βλέπει, δεν ακούει και δεν μιλάει ίσως να βοηθούσε η δημιουργία μητρώου κατηγορουμένων, υπότροπων και καταδικασθέντων για πράξεις έμφυλης βίας που θα τηρείται στην ΕΛΑΣ και στις Εισαγγελικές Αρχές της Χώρας (με τις δικλείδες ασφαλείας για την τήρηση των προσωπικών δεδομένων) κατά τα πρότυπα του μητρώου καταδικασθέντων για σεξουαλικά εγκλήματα που λειτουργεί στις ΗΠΑ (sex offenders) αλλά και σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση της Κύπρου όπου, το 2014, ιδρύθηκε ειδική «Αρχή Εποπτείας Καταδικασθέντων για Αδικήματα Σεξουαλικής Φύσης κατά Ανηλίκων» (Άρθρο 47 του Νόμου «Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας» [91(Ι)/2014]), η οποία τηρεί αρχείο των εποπτευόμενων από αυτήν προσώπων, καταρτίζει πρόγραμμα για την επανένταξή τους, ελέγχει την ορθή διεκπεραίωση της εποπτείας τους, και τέλος εξασφαλίζει την αξιολόγηση της επικινδυνότητας τους.
Επομένως επιβάλλεται να παρθούν μέτρα, ώστε το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο να ενισχυθεί περαιτέρω, για να γίνει αποτελεσματικότερη σε επίπεδο πρόληψης το απεχθές έγκλημα της βίας κατά των γυναικών που δεν είναι άλλο παρά ένα “αδίκημα πολιτισμού και παιδείας”.
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους
Οι αριθμοί εξάλλου των στατιστικών στοιχείων μαρτυρούν από μόνοι τους την κατάσταση την τραγική που επικρατεί όπου σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), κατά περίπου 60% αυξήθηκαν οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής-ενδοσυντροφικής βίας τον Απρίλιο του 2020 σε σχέση με το 2019, σε κάποια από τα κράτη-μέλη του. Όπως εκτιμά το United Nations Population Fund, εάν το lockdown συνεχιζόταν για παραπάνω από έξι μήνες (κάτι που συνέβη), περίπου 31 εκατομμύρια υποθέσεις έμφυλης βίας θα καταγράφονταν επιπλέον, παγκοσμίως. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα, το διάστημα της πρώτης καραντίνας οι κλήσεις προς την Τηλεφωνική Γραμμή Υποστήριξης SOS 15900, αυξήθηκαν κατά 230%. Η επικρατέστερη μορφή βίας για την περίοδο αναφοράς είναι η ενδοοικογενειακή βία σε ποσοστό 84% από το σύνολο των καταγεγραμμένων μορφών βίας στα Συμβουλευτικά Κέντρα ανά την επικράτεια, ενώ ακολουθούν με μικρότερα ποσοστά η σεξουαλική παρενόχληση και ο βιασμός 2%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, η σχέση θύματος – θύτη είναι κυρίως συζυγική (νυν ή πρώην) κατά 56%, καθώς και συντροφική (νυν ή πρώην) σε ποσοστό 13%, ενώ το 12% εκ του συνόλου των γυναικών θυμάτων που εξυπηρετήθηκαν από τα Συμβουλευτικά Κέντρα του Δικτύου Δομών της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων κατήγγειλαν ότι ο θύτης είναι μέλος της οικογένειας.
Μόνο στο Χαμόγελο του Παιδιού κατά το χρονικό διάστηµα από 1/1/2021 έως και 30/6/2021 υπήρξαν 33 αιτήµατα για στήριξη µητέρων-θυµάτων ενδοοικογενειακής βίας από τις οποίες οι 17 γυναίκες έχουν 1 παιδί, 10 γυναίκες έχουν 2 παιδιά με 6 , 6 γυναίκες έχουν 3 παιδιά. Σε 21 γυναίκες έγινε σύνδεση µε 15900, σε 2 σύνδεση µε Ευρωπαϊκό ∆ίκτυο Κατά της Βίας και σε 3 Φιλοξενία σε ξενοδοχείο σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού.
Η “μαύρη” χρονιά για την κοινωνία μας
Δυστυχώς το 2021 θα καταγραφεί ως η πιο “μαύρη” χρονιά για τις γυναικοκτονίες. Γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τους συζύγους-συντρόφους τους στο βωμό της αγάπης που τις έπνιξε κυριολεκτικά . Τα ονόματα των γυναικών που δολοφονήθηκαν καλό είναι να μείνουν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μας ώστε να ξεκινήσουν διεργασίες αλλαγής της κουλτούρας μας σε ότι αφορά τα έμφυλα πρότυπα. Η αρχή μπορεί και πρέπει να γίνει από το σχολείο .Όλα στη ζωή μας είναι θέμα παιδείας. Ας αποτελέσουν τα παιδιά και η νέοι αυτού του τόπου το φωτεινό μας αύριο. Η βία κατά των γυναικών θα απασχολεί τον ιστορικό του μέλλοντος ως μία μοναδική χρονική μαύρη περίοδο του 2021.
- Αθώος ο Παναγιώτης Ψωμιάδης για την επίθεση εναντίον του Γιάννη Μπουτάρη - February 7, 2023
- Στέλιος Αγγελούδης: «Τα μεγάλα λόγια για τη Θεσσαλονίκη τα έχει βαρεθεί ο κόσμος» - February 7, 2023
- Μητσοτάκης για κόμμα Κασιδιάρη: Θωρακίζουμε τη δημοκρατία από τους εχθρούς της - February 7, 2023