Σε χαιρετώ ΠΑΟΚτσάκι μου,
ετοιμαζόμαστε λοιπόν για την επανέναρξη του Ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.
Το πρωτάθλημα του ενός, το πρωτάθλημα του Υψηλάντη με ξένες σημαίες στα πλοία του, του Τίγρη, του Κοσκωτά παλαιότερα, του κοκαλιάρη, του Σπάθα, του Σωκράτη και του καπετάνιου. Το έχει η μοίρα μας να πορευόμαστε ως ονειροπόλες στη σάπια αθηναϊκή πραγματικότητα τους, στα στημένα τους δικαστήρια και στην άνανδρη νοοτροπία των διοικούντων τους.
Πόση αξία και πόσο κόπο κρύβει το περσινό double (και το προπέρσινο δηλαδή), θα περάσει καιρός για να μπορέσουμε να το συνειδητοποιήσουμε ολοκληρωτικά.
Για να είμαι ειλικρινείς δεν μου έλειψε τίποτα απολύτως από αυτή την φαρσοκωμωδία που εξελισσόταν τους τελευταίους μήνες μπρος στα μάτια μου. Είμαι τόσο συνειδητοποιημένος πια για το τι αντιμετωπίζουμε ως σύλλογος σε αθλητικό επίπεδο – και ως λαός σε κοινωνικό επίπεδο – που η αποτοξίνωση λόγω κορόιδο-ιού από την αγωνιστική δράση μόνο καλό μου έκανε.
Κλειστά ραδιόφωνα, άρθρα λίγα και καλά, ψυχική ηρεμία… όλα καλά λοιπόν… αν δεν μου έλειπε…
Αυτό το γήπεδο που κουβαλάει στα τσιμέντα του την αύρα των παππούδων μας.
Αυτό το σήμα που κουβαλάει την ιστορία των προγόνων και της ίδιας της πατρίδας μας.
Αυτή η φανέλα η ασπρόμαυρη που είναι ποτισμένη με τις αναμνήσεις μας.
Αυτός ο σύλλογος που είναι κάτι παραπάνω από ομάδα μας… ο ΠΑΟΚ μας.
Έτσι είναι ΠΑΟΚτσάκι μου, δεν είναι;
Εδώ θα είμαστε λοιπόν, να πρεσβεύουμε το δίκιο εντός και εκτός γηπέδου, να κατακτούμε ότι μας αξίζει κι όχι ότι ορεγόμαστε, να τιμάμε τη μνήμη των δικών μας ανθρώπων που δημιούργησαν έναν ΠΑΟΚ με βασική αρχή το ευ αγωνίζεσθαι.
Αν δεν είσαι ΠΑΟΚ μην προσπαθήσεις να κατανοήσεις απόλυτα τα παραπάνω.
Ειρωνεία μόνο σου περισσεύει και επιχειρήματα για ανοικτές τράπεζες το Σάββατο και ένα πανό στο Βόλο (το τελευταίο έχει αποκλειστικότητα βεβαίως).
Δεν πειράζει όμως, σε καταλαβαίνω, γιατί η οπαδική καψούρα δίνει ελαφρυντικά ως ένα σημείο σε όσους δεν βλέπουν καθαρά τι συμβαίνει γύρω τους.
Σε κοινωνικό επίπεδο τα απόνερα του lock-down θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμα, αλλά έχω εμπιστοσύνη στο παλιοφιλότιμο που κουβαλάει ο Έλληνας…
ο καλός ο Έλληνας… όχι αυτός με τις ξένες σημαίες στα πλοία του, τις πλάτες της εκκλησίας και τις πατριωτικές φανφάρες.
ΥΓ. 19. Μαΐου, ημέρα μνήμης. Η γενοκτονία των Ποντίων δεν δύναται να ξεχαστεί. Είμαστε εδώ εμείς άλλωστε να σας το θυμίζουμε, εμείς που επιζήσαμε…
ΥΓ.2. Καλό βιογραφικό ο Γερμανός υποψήφιος Τ.Δ.
ΥΓ.4. Άντε σύντομα και αγωνιστικά θέματα πάλι. Έχω αγωνία αν ο Μπίσεσβαρ θυμήθηκε το επάγγελμα του.
