MyPaparazzi…
By Nick Seidaridis (sofinis.com)
Τ.255 – 8 ΣΕΠΤ.2010 Περιοδικό HELLO
Καταλυτικός παράγοντας: Η κουτσουλιά ενός πτηνού…
Ήρθε η στιγμή να αφηγηθώ τις ιστορίες μου, βασιζόμενος στο ιστορικό φωτογραφικό μου υλικό πάνω στο Life Style της Ελλάδος..
Κάθε δημοσίευση κ μια ολόκληρη ιστορία, κάθε ιστορία και μια εμπειρία που πρώτη φορά τολμά ένας φωτορεπόρτερ να αποσυμπιέσει από το χρονοντούλαπο της θύμησής του.
Μπαίνω στην χρονομηχανή μου που έφτιαξα για εσάς κ διακτινίζομαι ήδη στο τραπέζι με τους συναδέλφους από το Star channel , που είχαμε βγει για πρώτη φορά για καφεδάκι στην Ζεύξιδος…
Ένα μεγάλο ψυχολογικό νευρασθενικό καθημερινό και αέναο άγχος ενός paparazzi είναι «τώρα θα χτυπήσει το τηλέφωνο, ύστερα θα χτυπήσει το τηλέφωνο» μέχρις αυτό σου γίνει εμμονή και τρόπος ζωής…
Εκείνη την μέρα λοιπόν δεν ξέρω τι με έπιασε κ έβαλα το κινητό μου στο αθόρυβο…δεν ήθελα να με ενοχλήσει κανείς προφανώς μιας κ η συνάντηση με τους συναδέλφους είχε για μένα μεγάλο ενδιαφέρον γιατί ήθελα να μάθω πολλά σχετικά με την δράση τους κ τις εξελίξεις που τρέχανε τότε με το κλείσιμο και τον περιορισμό των τηλεοπτικών συνεργείων λόγω της εμφάνισης της κρίσης.
Πόσο κρατάει ένας καφές;Δεν θα πέρασε ούτε μια ώρα από την κουβέντα μας κ σκάει πάνω στο ποτήρι μου κ στο τραπεζάκι μια βαρβάτη κουτσουλιά από ένα περιστέρι …τρόμος κ φρίκη κ αηδία…ή κ συναγερμός από κάπου για να δω το κινητό μου τηλέφωνο…ανοίγω την τσάντα μου κ τι να δω…40 κλήσεις από την Έφη την Τσαμπάζη…ένας κρύος ιδρώτας με λούζει ξαφνικά κ καταλαβαίνω ότι έχει σκάσει θέμα κ μάλιστα σοβαρό..
Τηλεφωνώ κ ακούω « είναι ο Ρέμος στο Πόρτο Καράς με Λάτσιο κ Κανάκη»..δεν κρατάει πολλή ώρα ο διάλογος εκείνη την στιγμή…πρέπει να κινηθείς άμεσα κ αποτελεσματικά φυσικά…δεν είχα πολλές επιλογές…έπρεπε να θυσιαστώ στον βωμό της πληροφορίας και να ρισκάρω τον πηγαιμό μου στην Ιθάκη…στην Χαλκιδική
Η διαδρομή τρελή…με πάει με το μηχανάκι ο Jean στο αυτοκίνητό μου που είχα παρκαρισμένο στην Αγίου Δημητρίου , φεύγω φορτσάτος για το σπίτι να πάρω την κάμερά μου κ φυσικά μαγιό κ πετσέτα…αυτό κράτησε το πολύ δέκα λεπτά κ ξεκινάω για Χαλκιδική και πού παρακαλώ; Για Πόρτο Καράς…στην άλλη άκρη του κόσμου…
Απαγορευτικό σημείο για φωτογραφίες , οπότε δεν έπρεπε να δώσω στόχο …
Ένας ακόμη λουόμενος παρεβρέθει στας ακτάς του Πόρτο Καράς , αλλά τι λουόμενος…με μια κάμερα στην τσάντα του που ζύγιζε πολλά κιλά δημοσιότητας..
Έπρεπε να βρω τους πρωταγωνιστές μου….φτάνω στο Kochi bar κ αρχίζω να περπατάω κατά μήκος της παραλίας βρέχοντας τα πόδια μου για να σκανάρω την περιοχή …έτσι λειτούργησα εκείνη την στιγμή…κάποια στιγμή τι να δω;
Περνάω μπροστα από Κανάκη Λάτσιο κ την παρέα τους κ προσπερνάω…ο Ρέμος πουθενά όμως…πηγαίνω κ αράζω σε μια ξαπλώστρα που ήταν κοντά στα 30 μέτρα μακριά τους..
Και η αποστολή ξεκινάει…ξεκινάει γα τα καλά όταν μετά από λίγη ώρα εμφανίζεται η Υβόννη…το πρώτο κλικ έγινε κ λέω «για να βγήκε η Υβόννη λογικά θα έρθει κ ο Ρέμος»
Περιμένω υπομονετικά κ προσπαθώ να συγκρατίσω την ψυχραιμία μου..δεν έπρεπε να με καταλάβουν γιατί θα είχα πρόβλημα..δεν θα με αφήνανε να βγάλω ούτε μισό κλικ κ φυσικά θα με απομακρύνανε από το ξενοδοχείο..έπρεπε να συνεχίσω σαν αφανής ήρωας κ να υποδύομαι έναν πραγματικό πελάτη του ξενοδοχείου…
Να σου κ ο Ρέμος μετά από λίγη ώρα και παραδίπλα μου ένα ζευγάρι κάτω από ένα σαλόνι ξαπλώστρα να με κοιτάει κ να καταλαβαίνει ότι κάτι παραπάνω κάνω εγώ εκείνη την στιγμή..γυρνάω τους κοιτάω κ τους λέω «σσσσσσσσουτ μην βγάλετε άχνα, θα σας εξηγήσω»
Κρατούσα την D2 της Nikon, το τανκς μου στα χέρια και φωτογράφιζα συνετά και όσο πιο γρήγορα γινότανε χωρίς να δώσω στόχο…κάποια στιγμή μπαίνουν μέσα στην θάλασσα Ρέμος κ Υβόννη κ μιλάει στο κινητό ο Αντώνης…μόλις κλείνει το κινητό αρχίζουν τις αγκαλιές κ τα φιλιά..εγώ να μην πιστεύω σε αυτό που βλέπω κ φωτογραφίζω…η απόστασή μας ήταν σίγουρα πάνω από 50 μέτρα…
Τι πέτυχα; Μπήκαν τέσσερις χορταστικές σελίδες στο περιοδικό Hello , ήταν φυσικά αποκλειστικό και η αμοιβή χοντρή.
Βέβαια αν δεν τους προλάβαινα κ δεν έβγαζα φωτό δεν θα πληρωνόμουνα ούτε για τις βενζίνες μου…ρίσκαρα και κέρδισα…
Μια κουτσουλιά λοιπόν με έκανε να κοιτάξω το κινητό μου κ να πατήσω το play πάλι της εμμονής και της προσήλωσής μου σε αυτό που λέμε φωτορεπορταζ επωνύμων ή Paparazzi.
Αν θα ξανάκανα αυτήν την τρέλα μετά από δέκα χρόνια με ρωτάτε;
Την κουβαλάω ακόμη αυτήν την τρέλα ομολογουμένως αλλά ίσως η εμπειρία μου να μην μου επέτρεπε να μπω σε τέτοιο ρίσκο ξανά…οι πιθανότητες ήταν πολλή μικρές στο να τους προλάβω..στο να τους πετύχω εκεί κ πολλά άλλα..δεν βάζω τον βαθμό δυσκολίας στο να βγάλεις τέτοιο θέμα κ πόσο μάλλον τον Ρέμο να φιλάει στο στόμα την μέλλουσα σύζυγό του κ μητέρα του παιδιού του..
Η ιστορία γράφτηκε …εγώ καμάρωνα άλλο ένα εξώφυλλο στο Νο1 τότε σε πωλήσεις εβδομαδιαίο περιοδικό και η ζωή συνεχίστηκε μέχρι κ εν έτη 2020..
Ήρθε η ώρα να βγω από την χρονομηχανή μου και να δώσω το επόμενό μας ραντεβού εδώ στην στήλη μου My paparazzi TimeMachine…
Καλή χρονιά σε όλους γεμάτη υγεία και ευτυχία…
Όταν ρισκάρεις μόνο τότε μπορείς να πετύχεις το κάτι παραπάνω…αλλιώς μένεις στο τραπεζάκι κ πίνεις το καφεδάκι σου..κ συνεχίζεις την flat ζωούλα σου
Κείμενο-φωτογραφίες: Νίκος Σεϊδαρίδης (www.sofinis.com)
