Τίμια σταμάτησαν κάποια στιγμή… βλακωδώς έβγαλαν κομμάτι πριν από ένα χρόνο… και πολύ καλά ξαναγύρισαν στις ρίζες τους με τον δίσκο Μέσα απ’ τις φωνές των Φίλων.

Ενδιάμεσα προσπάθησαν να εκφραστούν μέσα από ατομικά μουσικά project… Ο Φίλιππος τράβηξε προς τα εμπρός με πιο σύγχρονο ήχο ενώ ο Μπάμπης επέστρεψε στις Λαϊκές του αγάπες. Ναι μπορώ μετά από τόσα χρόνια καθώς έχω κλάψει με τραγούδια τους, έχω μεθύσει, έχω ξενυχτήσει, έχω αφιερώσει και έχω παίξει κομμάτια τους, εκεί στα 90ς να πω ότι σημάδεψαν μια ολόκληρη δεκαετία!

Αυλαία, berlin, Πανόραμα και πόσα ακόμη μαγαζιά που έπαιζα μουσική τους. Βράδια με κεριά, μέσα από το μπαρ εγώ και απ’ έξω ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Γιάννης, η Σοφία και τα όνειρα μου για μια άλλη ζωή!

Να μην ξεχάσω να γράψω ότι ο Μπάμπης έχει φτιάξει έναν από τους καλύτερους δίσκους που έχουν γραφτεί στην Ελλάδα. Βόλτα το όνομα του… Άκρως συναισθηματικός, μαύρος, βαρύς με ένα μπουκάλι Τζέημσον για συντροφιά (μιλάω για μένα βεβαίως βεβαίως). Σε live του, τον Νοέμβριο του 2010, μου αφιέρωσε το Απλές Κουβέντες καθώς με είχε ρωτήσει πριν ξεκινήσει η συναυλία, ποιο ήταν το αγαπημένο μου από αυτό τον δίσκο… Ψάχνοντας το αρχείο μου βρήκα ότι μου το έγραψε και σε ένα χαρτί. Ιστορίες φίλε μου, που όσο περνάνε τα χρόνια ξεχνάω και αρκετά.

Από εκείνο τον δίσκο το Συνήθεια, είχε τόσο θυμό μέσα του που δεν μαζευόταν από πουθενά.

Φίλιππος… Η μουσική των Πυξ Λαξ που με τραβούσε μπροστά όταν πίστευα ότι τα έχω ακούσει όλα από αυτούς. Τον Απρίλιο του 2011 τρώγαμε λουκουμάδες στο Μελένιο και το καλοκαίρι του ίδιου έτους έπινε ποτά στη μπάρα ακούγοντας με να παίζω μουσική στην Πάραλο και το Πήλιο, δίπλα στη Θάλασσα.

Σήμερα γράφοντας αυτό το κείμενο, σκέφτομαι, ότι δεν τα έφερε έτσι η ζωή ώστε να γνωρίσω τον τεράστιο Μάνο… Έζησα όμως την αγάπη του κόσμου στη μεγάλη τους συναυλία στο ΟΑΚΑ τον Ιούλιο του 2011 όταν έκλεισαν όλα τα φώτα και ο Μάνος «εμφανίστηκε» μέσα στις οθόνες να τραγουδά το Εσύ εκεί και η μπάντα να τον συνοδεύει… ανατριχίλα!! * μπορείς να δεις το απόσπασμα στο 18:50

Τι έκανα εκεί, εκτός από το να ακούω μουσική; Δούλευα ως προϊστάμενος σε μπαρ της Άλμστελ (αυτή είναι μια τοποθέτηση προϊόντος). Πόσες μπίρες ήπια εκείνο το βράδυ αλλά και πόσες κέρασα σε όλα αυτά τα όμορφα προσωπάκια που ερχόντουσαν, δεν θυμάμαι… σσσσσσσσσσς μην το πείτε πουθενά. Είναι από αυτές τις υπέροχες συναυλίες που «δούλευα» αλλά… δεν έκανα τίποτα.