…και, έκανα μια στάση λοιπόν Θεέ μου. Μπήκα στον οίκο σου και μοσχοβόλησε η καρδιά μου λιβάνι.
Τώρα με ηρεμεί. Να μην ήτανε και αυτός ο λιγοστός κόσμος τριγύρω καλύτερα θα ήτανε. Θέλω ησυχία όταν είμαστε μαζί και μιλάμε. Κανένας εξωγενής παράγοντας να μην ενοχλεί. Θέλω αποκλειστικότητα και αφοσίωση. Εγώ κ εσύ. Τα μάτια μου ανέτρεξαν στην εικόνα σου. Ψηλά στο τρούλο και ήταν η πρώτη μου φορά στα τόσα χρόνια που σε κοίταξα κατάματα χωρίς ντροπή και ζήτησα.
“Πάλι χάρες ζητάς;” θα πεις εσύ
“Όχι, απλά και η προσευχή είναι ένα θέλω ισχυρό
Το έντυσα με αγνότητα και ένα λουλούδι από μένα
Για να με θυμάσαι. Να μη ξεχάσεις τη μυρωδιά που κουβαλάω από μικρός χρόνια τώρα μέσα μου
Ένα μικρο δώρο ζητάω και εγώ μόνο από σένα και από κανέναν άλλο.
Γιατί είσαι ο μόνος που δίνεις χωρίς ανταλλάγματα Θεέ μου..Σ ευχαριστώ….”
Και άρχισα να εξομολογώ την πίστη μου…..
Σε μένα τον αμαρτωλό δείξε, Κύριε, το έλεος και τη φιλανθρωπία Σου και σώσε με με θαυματουργικό τρόπο, γιατί μ’ όλη την αθλιότητά μου σε Σε μόνο καταφεύγω ο δυστυχής.
Εγώ ο ανάξιος δούλος σου…
Κύριε, προσφεύγω στην κρίση σου…
Κύριε συγχώρεσε την απιστία μου. Σε χρειάζομαι. Άκου την κραυγή μου. Μην με εγκαταλείπεις τώρα. Συγχώρεσε τις αμαρτίες μου.
Κύριε ελέησον με.
Παντοδύναμε Θεέ, δώσε στον ανάξιο δούλο σου συγχώρηση για τις αμαρτίες του.
Κύριε εις το όνομα σου. Σώσε με.
Με την δύναμη σου πολέμα στο πλευρό μου.
Κύριε άκου την προσευχή μου.
Θεέ μου στο όνομα σου, σώσε με.
Κύριε ακου την προσευχή μου.
Ας σε φτάσει η κραυγή μου Κύριε…
