ΟΤΑΝ ΑΝΑΨΕ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ Ο ΦΑΣΟΥΛΑΣ !!!

Εδώ και μερικές  εβδομάδες ο Βασίλης Κικιλιας [συμπαίκτης μου και μέναμε και  στο ίδιο δωμάτιο]Υπουργός Υγείας απαγόρεψε το κάπνισμα σε όλους τους δημοσίους χώρους και θυμήθηκα τι είχε γίνει όταν πήγαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996 στην Ατλάντα !!!

Το κάπνισμα βλάπτει όχι μόνο την υγεία, αλλά λίγο έλειψε να βλάψει και την ελληνική αποστολή που ταξίδευε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ο Φασούλας και ο Χριστοδούλου, δεν άντεξαν, και το «μπουμπούνισαν» στο αεροπλάνο, ενώ ο Παπακώστας, προκάλεσε συναγερμό στο ξενοδοχείο… Γιατί οι Αμερικάνοι ήταν και είναι ευαίσθητοι στον καπνό, και έχουν ανιχνευτές παντού. Τι πήγαμε να πάθουμε; Ας τα πάρουμε την σειρά και θα καταλάβετε.

Η σούπερ ομάδα της Εθνικής Ελπίδων που είχαμε το 1996 (άλλη φορά θα αναλύσουμε την ομάδα εκείνη και τι έγινε), με Λιαδέλη, Κικίλια, Καλαϊτζή, Καράγκουντη, Φλώρο, Βετούλα και άλλους,  τελικά δεν τα κατάφερε στην Κωνσταντινούπολη. Δεν παίξαμε καθόλου καλά στην διοργάνωση και φταίγαμε 100%,  μόνο οι παίχτες. Δεν μπορεί να είσαι αθλητής και να βγαίνεις κάθε βράδυ και μετά να έχεις δυνάμεις για ένα τουρνουά, να παίζεις 6-7 παιχνίδια σε μια βδομάδα. Δεν γίνεται αυτό! Η ομάδα κατατάχθηκε 7η, αλλά εγώ βγήκα στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά. Έπαιξα αρκετά καλά, και αυτό ήταν το εισιτήριο μου για την Ολυμπιάδα στην  Ατλάντα , αν και δεν το ήξερα, παρά μόνο την στιγμή που πατήσαμε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Εκεί ήταν ο προπονητής  Μάκης Δενδρινός. Με περίμενε για να με ανακοινώσει ότι αύριο το πρωί πετάω για Ατλάντα με την Εθνική Αντρών !!!. Εγώ παθαίνω την πλάκα της ζωής μου. Παίρνω την αδελφή μου Έβελυν να έρθει γρήγορα στο ξενοδοχείο  John’s, να της πω τα ευχάριστα  νέα. Χοροπηδούσαμε και οι δύο πάνω στα κρεβάτια και ουρλιάζαμε. Μόλις συνερχόμαστε, συνειδητοποιώ ότι όλα μου τα ρούχα είναι άπλυτα και ότι δεν έχω και λεφτά. Κάρτες και τέτοια δεν είχα τότε. Μπαμ μπαμ, με πλένει μερικά η Έβελυν στο χέρι, μερικά ο Γιάννης από το John’s, πάω παίρνω και μερικά,και έτοιμος για Ατλάντα.

Το πρωί στο αεροδρόμιο με πολύ θράσος πάω στον Γιαννάκη και του λέω ότι δεν έχω χρήματα και αυθόρμητα βάζει το χέρι στην τσέπη και μου δίνει 500-600 δολάρια στο φτερό, χωρίς σκέψη και θα κανονίσει μου είπε να μου δώσουν μερικά λεφτά ακόμη. Μέχρι να φτάσουμε USA,μου έδωσε ο μάνατζερ, Αστεριάδης , 5,000 δολάρια να έχω!!!

.

Η πτήση φοβερή. Ένα αεροπλάνο απίστευτο της αεροπορικής γραμμής DELTA AIRLINES . Μόνοι επιβάτες, αθλητές της Ελληνικής Αποστολής, όλων των αθλημάτων και για να χωράμε η ομάδα μπάσκετ καθόμαστε πρώτη θέση. Απίστευτο!!!!

Κάθομαι με τον Σιγάλα,  και  από τον ενθουσιασμό μου δεν μπορώ να κλείσω το στόμα μου. Ο δε Σιγάλας να φοβάται σε υπερβολικό βαθμό το αεροπλάνο, να τρώω φάπες μια πίσω από την άλλη, ώσπου σηκώθηκα και πήγα και έκατσα αλλού με τον φοβητσιάρη τον Ράμπο (χαχαχα)…

Στο πίσω κάθισμα βλέπω έναν άσχετο τύπο με ένα μπουκάλι ουίσκι να πίνει συνέχεια και να μουρμουρίζει και να είναι πολύ στεναχωρημένος. Δεν ξέρω πως βρέθηκε σε αυτήν την πτήση. Μάλλον κάτι πρόβλημα θα είχε και έπρεπε να πάει στην Αμερική γρήγορα. Δεν εξηγείται αλλιώς. Μετά από μερικές ώρες πτήσης, ο Παναγιώτης Φασούλας. έχει σκάσει για τσιγάρο…. Φτιάχνει μια πατέντα από τις σακούλες που είναι για εμετό, που έχουν στα αεροπλάνα, ανοίγει κάτι τρυπούλες για να φεύγει ο καπνός και πάει στην τουαλέτα. Με το που βγαίνει, κρατάει στο στόμα του καπνο, και πάει πάνω στον χοντρό και το φυσάει !!!

Τρελαίνεται ο Φάνης Χριστοδούλου, και πάει και   κάνει το ίδιο. Έλα όμως που δεν το ευχαριστιέται ο Φάναρος και τράβαγε συνέχεια το καζανάκι, ενώ δεν έκανε την πατέντα του Φασούλα και έτσι καρφώθηκε στον ανιχνευτή καπνού….

Με το που προσγειωνόμαστε, μπουκάρουν μέσα στο αεροπλάνο 20 αστυνομικοί με τις καραμπίνες να μας σημαδεύουνε!!! Φώναζαν αυτοί, φωνάζαμε και εμείς, ένας χαμός. Με τα πολλά, μας κρατάνε καμία ώρα και μας αφήνουν μετά.

Πίσω στην Ελλάδα έχουν τρελαθεί όλοι οι φορείς, πολιτικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι, όλοι να μας φάνε ότι ντροπιάσαμε την Ελλάδα, ξεφτιλίσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα πολλά!  Αλλά πιο πολύ, ο Παπαγεωργόπουλος (ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ!!!) ο Πολιτικός… ωρυόταν να γυρίσουμε πίσω, να φύγουμε αμέσως από εκεί και να μας τιμωρήσει κιόλας!!! Ο Κώστας Παταβούκας ,μας κάλεσε όλους τους παίχτες να φτιάξουμε μια επιστολή και να βάλουμε ονόματα και υπογραφές. Βάζουμε όλοι,  και ο Παπανικολάου έβαλε όνομα, υπογραφή και το νούμερο της φανέλας του, το 7, και εκεί έπεσε το γέλιο της αρκούδας λες και θα έδινε αυτόγραφο στον Παπαγεωργίου. Με τα πολλά μας κλάσανε μια μάντρα….

Μερικές μέρες μετά πήγαμε στο Ολυμπιακό Χωριό. ΤΟ ΧΩΡΙΟ Της COCA-COLA’S … Παντού Coca-Cola. Τέτοια διαφήμιση δεν έχω ξαναδεί σε ένα προϊόν ποτέ. Τα πάντα ήταν κόκκινα.

Φτάνοντας στο σπίτι-ξενοδοχείο της ελληνικής αποστολής, ακούγεται συναγερμός για φωτιά !!! Μέσα από τους δικούς μας ξενώνες. Είναι ο Λάμπρος Παπακώστας, ο άλτης μας και συγχωριανός μου από την Καρδίτσα, να προσπαθεί να σταματήσει τον ανιχνευτή καπνού επειδή άναψε και αυτός ένα τσιγάρο. Πολύ ευαίσθητοι με τον καπνό αυτοί οι Αμερικάνοι!!!!!(χαχαχα).

Όλη μέρα ο Ρετζιάς, ο Παπανικολάου και εγώ, ήμασταν πάνω σε ένα φοβερό τρενάκι που είχε μέσα στο χωριό και φέρναμε βόλτες. Πηγαίναμε σε ένα τεράστιο χώρο που ήταν το εστιατόριο και τρώγαμε δίπλα στους αθλητές παγκοσμίου κλάσεως και δεν το πιστεύαμε. Τί κρίμα να μην υπήρχαν τα κινητά με φωτογραφίες τότε!.

Η ομάδα πήγε πολύ καλά. Πήραμε την 5^η θέση. Μεγάλη επιτυχία, αλλά εγώ δεν έπαιξα, γιατί ήμουν ο 13^ος, αλλά δεν πειράζει.  Μόνο και μόνο που έζησα όλη αυτή την διαδρομή, μου έφτανε και μου περίσσευε.