Το 1996, η Διοίκηση του ΠΑΟΚ, αποφασίζει και δεν ανανεώνει το συμβόλαιο του Πρέλεβιτς, φύγανε και κάποιοι άλλοι παίκτες και βρήκαμε χώρο, εμείς οι τρεις μικρότεροι (Στογιάκοβιτς και Ρεντζιάς), για να πάρουμε πλέον αυτό που προσπαθούσαμε τόσα χρόνια, να γίνουμε πενταδάτοι…
Ο ΠΑΟΚ παίρνει τον σπουδαίο Σκάιλς για play maker, και δεύτερο ξένο τον Άντονι Μπόνερ.
Ένα μεσημέρι, αν θυμάμαι καλά, πίναμε καφέ στο «Άρωμα» στην παραλιακή Θεσσαλονίκης, και εκεί που μιλάγαμε, κοιταχτήκαμε στα μάτια, και σαν να ορκιστήκαμε, ότι φέτος θα είναι η χρονιά μας, θα είμαστε επαγγελματίες, θα κάνουμε προπονήσεις, θα είμαστε σοβαροί, για να κουβαλήσουμε την ομάδα στις πλάτες μας… (ε καλά, δεν ενώσαμε και το αίμα μας… χαχαχα).
Ξεκίνησε η χρονιά, ο ΠΑΟΚ, παρά το νεαρό της ηλικίας μας, μας έδειξε εμπιστοσύνη, και εμείς το εκμεταλλευτήκαμε.
Παίζαμε πολύ καλά οι τρεις μας, και με την φυγή του Πρέλεβιτς, γίναμε εμείς οι σελέμπριτι της Θεσσαλονίκης.
Συνεντεύξεις μόνοι μας, άλλοτε οι δύο μαζί, και άλλοτε και οι τρεις μαζί, ένας χαμός γινότανε.
Κάποια στιγμή, άρχισαν και από την Αθήνα να μας ζητάνε για συνεντεύξεις, να κάτι ραδιόφωνα, να κάτι Μενεγάκες, να κάτι Αρναούτογλου, ένας χαμός, λες και ήμασταν ο Λευκός Πύργος (χαχχαχα).
Μας παίρνει ο NBAερ Νίκος Παπαϊωάννου από τo Active, για μία γαμάτη συνέντευξη και φωτογράφιση, με κουστούμια, και πούρα, σε ένα τρελό στούντιο, για σαλόνι δέκα σελίδων και εννοείται και εξώφυλλο, στο κορυφαίο αθλητικό περιοδικό.
Η φωτογράφηση, κανονίστηκε σε τρείς μέρες μετά τον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Ερυθρό Αστέρα για το Κόρατς, ήταν ο δεύτερος αγώνας μεταξύ των δύο ομάδων, για την πρόκριση στους 16 της Ευρώπης.
Στον αγώνα αυτόν, στο πρώτο ημίχρονο, πρέπει να είχα κάπου κοντά στους 20 πόντους, και στα αποδυτήρια, καβλάντιζα τον Στογιάκοβιτς, ότι θα βάλω πιο πολλούς πόντους από αυτόν, ο οποίος, όταν παίζαμε με γιουγκοσκλάβικες ομάδες, ήθελε να παίζει και να σκοράρει, όσο το δυνατόν πιο πολλούς πόντους, για να τον συζητάνε εκεί…
Με το που ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο, βάζω ακόμη ένα καλάθι, και τον κοιτάω και γελάω. Αυτός δεν μίλαγε και δεν πάσερνε καν την μπάλα.
Δύο με τρία λεπτά αργότερα, χωρίς λόγο, πιάνομαι στα χέρια και παίζω ξύλο, με έναν κοντό Αμερικάνο, τον Σμιθ (μερικά χρόνια αργότερα έπαιξε στον Ηρακλή), πέφτουν κάτι ψηλές, τον φέρνω από δεξιά, δεν με βολεύει, τον πάω αριστερά για να τον κοπανήσω μία καλή μπουνιά, και εκεί που τον έχω έτοιμο, με πιάνει ο Μπουντούρης με τον Τσέκο, και με πετάνε στον πάγκο μας (σνιφ,σνιφ, σνιφ).
Οι διαιτητές με αποβάλουν, ενώ πρόλαβα να βάλω 21 ποντάκια. Τελειώνει το ματς, εγώ είμαι ήδη στα αποδυτήρια από νωρίτερα, μπαίνει ο Σερβόboy και με λέει : «Ντεν μπορείς εσύ πιο πολλά από εμένα Καρντίτσα»…
Τελείωσε το ματς με τη νίκη και πρόκριση του ΠΑΟΚ, 100-87, με πρώτους σκόρερ, εμένα με 21 πόντους, και Στογιάκοβιτς 21 πόντους.
Η φωτογράφιση ήταν προγραμματισμένη για αργά το βράδυ, μετά την προπόνηση, γύρω στις 9 με 10.
Με το που τελειώνει η προπόνηση, σφαίρα για μπάνιο, για να πάμε. Με φωνάζει ο Τσολακίδης Παναγιώτης, τεχνικός manager του ΠΑΟΚ, γιατί ήθελε να με μιλήσει.
«Κύριε Παναγιώτη έχω φωτογράφιση με τα παιδιά. Να το κάνουμε αύριο», του λέω.
«Όχι τώρα», μου απαντάει.
«Τι έγινε;» τον ρωτάω.
«Σε τιμώρησε η FIBA, επειδή μάλωσες με τον Σμίθ, με χρηματικό πρόστιμο, 5.000 γαλλικά φράγκα», με λέει.
Ξερός εγώ. Ούτε να μιλήσω δεν μπορούσα, ούτε καν να υπολογίσω σε δραχμές, πόσα ήταν αυτά…
Σοκ. Μπαίνω στα αποδυτήρια, οι άλλοι ήταν ήδη έτοιμοι, και με βάζουν τις φωνές, «άντε πάμε, τελείωνε, και τέτοια».
Τους τα λέω όλα και αυτοί γελάνε, και με κοροϊδεύουν. Δεν γαμιούνται λέω. Λεφτά είναι, δεν με πήραν και την ψυχή, και αρχίζω να ετοιμάζομαι και εγώ.
Η φωτογράφιση πήγε σούπερ, πολύ γέλιο, ειδικά μόλις ανάψαμε τα πούρα, που δεν ξέραμε και πώς καπνίζονταν.
Δείτε την συνέντευξη, και τον αγώνα παρακάτω!
Υ.Σ1: Στο 1:13:35, δείτε το ξύλο των 5000 φράγκων
Υ.Σ2: Τα 5000 κωλόφραγκα ήταν τότε 1.500 ευρώ περίπου.