My City...Οι υποχρέωσεις των γονιών στις προπονήσεις των παιδιών τους!

Φίλες και φίλοι,

Καλωσορίσατε στην νέα μας παρέα, το MyCity, από όπου θα μιλάμε ,θα συζητάμε ,θα ρωτάμε,θα βρίσκουμε λύσεις για τα διάφορα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν,
προσωπικά, κοινωνικά και όχι μόνο!

Ακόμη και για την πόλη που ζούμε, ο στόχος είναι όλοι μαζί να χτίσουμε μια ειλικρινή και πολύ δυνατή φιλία για το αμοιβαίο καλό… Μπορείτε να στέλνετε τους προβληματισμούς ,τις σκέψεις ,τις απορίες σας, ή ακόμη κάτι όμορφο που είδατε και σας έκανε εντύπωση ή και κάτι που σας προκάλεσε αρνητική εντύπωση και να γίνετε εσείς οι ρεπόρτερ μας !!!
Θέλω να σχολιάσω από εδώ μέσα, ένα θέμα που με βασανίζει τα τελευταία χρόνια: Εμείς που είμαστε γονείς και στέλνουμε τα παιδιά μας στον αθλητισμό, οφείλουμε να προσέχουμε την συμπεριφορά που επιδεικνύουν τα παιδιά μας, στις αθλητικές δραστηριότητες τους και στις προπονήσεις τους.

Άλλωστε ως πατέρας και εγώ, τριών παιδιών, του Νικόλα 13, της Στελίνας 11 και της Μαρίας 8, θέλω κι εγώ τα παιδιά μου όχι μόνο να γίνουν σαν και μένα, αλλά και να
με ξεπεράσουν, αλλά αυτό δεν γίνεται έτσι απλά, από την μια στιγμή στην άλλη, ούτε επειδή εγώ πχ πέτυχα να γίνω επαγγελματίας αθλητής, σημαίνει ότι μπορεί να γίνουν και
τα παιδιά μας.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, αφού φτάσει 6 χρονών, είναι καλό το παιδί να αρχίσει να γυμνάζεται 3 φορές την εβδομάδα, προτιμότερο σε μια ακαδημία, ενώ
κάθε 2 χρόνια το παιδί πρέπει να αλλάζει άθλημα, γιατί τα μικρά παιδιά, όπως γνωρίζουμε όλοι, βαριούνται εύκολα! Όσον αφορά την επιλογή του αθλήματος, αν θα είναι
ομαδικό ή ατομικό, καλό θα είναι να ακούμε και το τι θέλουν τα παιδιά μας!

Στα 10 τους χρόνια, η καλύτερη επιλογή για την άθληση είναι να αθλούνται 4 φορές την εβδομάδα, γιατί κάπου εκεί αρχίζει να σχηματίζεται το κορμί τους και ακόμα αντέχουν
και αποκτούν την απαραίτητη φυσική κατάσταση, σε αυτήν την ηλικία, στο τέλος του δημοτικού. Η πιο κατάλληλη ηλικία για να επιλέξει το παιδί το άθλημα που θα ασχοληθεί, είναι στην 1η γυμνασίου και η καταλληλότερη εποχή είναι το καλοκαίρι, τότε που από το
δημοτικό, μεγαλώνει και πάει στο γυμνάσιο και από αφεντικό που ένιωθε ότι ήταν στην 6η δημοτικού, πρέπει να ξαναγίνει πρωτάκι, με επακόλουθο να πάρει αμυντική στάση και μέσα από όλα αυτά να ρίξει μεγαλύτερη βάση στο άθλημα που διάλεξε. Τώρα για το πως θα τα διαπαιδαγωγήσουμε ώστε να είναι συνεπείς, να δείχνουν σεβασμό σε συμπαίκτες και στους αντιπάλους, στους προπονητές τους, στον χώρο που γυμνάζονται, να προσέχουν την υγιεινή τους και άλλα πολλά, θα τα μάθουμε και εμείς οι γονείς μέσα από τις δικές τους αθλοπαιδιές.

Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τρόπος είναι να μιλάμε με τα παιδιά μας και να μην νομίζουμε ότι είναι ο Αντετοκουμπο ή ο Βιερίνια. Η προπόνηση, πρώτα γίνεται για να γυμνάζονται τα
παιδιά, για να έχουν την υγεία τους και να κτίσουν τον μεταβολισμό τους μέσα από την άθληση και μετά να παλέψουν για να γίνουν…πρωταθλητές και Ολυμπιονίκες .

Τα παιδιά φτιάχνουν παρέες για μια ζωή ,φίλους κολλητούς που πραγματικά χρειάζεται ένα παιδί!Πρέπει εμείς σαν γονείς να μάθουμε τι σημαίνει αθλητισμός, με χαμόγελο να τους πούμε: έλα, ετοιμάσου να πάμε για προπόνηση, ακόμη και αν είσαι κουρασμένος,
μετά την προπόνηση θα νιώσεις καλύτερα, θα δεις και τους φίλους σου και θα βγεις και από το σπίτι…

Με το που τελειώσει ο αγώνας, ή η προπόνηση, αν δεν τα έχει πάει καλά, ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΘΕΛΩ… είναι να τους το πείτε όμορφα και με κοφτά λόγια, για να φύγει λίγο από
το μυαλό του, γιατί τα παιδιά στενοχωριούνται πιο πολύ από εμάς, τους μεγάλους και ποτέ μα ποτέ δεν τους λέμε ότι φταίει ο προπονητής, ούτε κάποιο άλλο παιδί, απλώς είχαν μια κακή μέρα, όπου τίποτε δεν τους πήγε καλά! Μια ωραία…μέρα, πριν από 2 χρόνια, ήρθε ο γιος μου, ο Νικόλας και μου είπε τα εξής: μπαμπά, τέρμα το μπάσκετ θα παίξω ποδόσφαιρο φέτος!!! (Η Στελίνα ήδη ασχολούταν με το βόλεϊ και η Μαρία με τον στίβο)

Πάρτον κάτω τον ψηλό …ότι χειρότερο έχω ακούσει από τον γιο μου, δεν πίστευα στα αυτιά μου!Η αλήθεια είναι ότι στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα! Καλά αγόρι μου θα το συζητήσουμε, του απάντησα με τρεμάμενη φωνή… Λίγο μετά το συζήτησα με την αδελφή μου και η Έβελυν με μάλωσε λέγοντάς μου: εσύ δεν λες σε όλα τα παιδάκια πως όποιο άθλημα κι αν θέλετε να κάνετε, είναι καλό, ΑΡΚΕΙ να γυμνάζεστε και ότι όλα τα αθλήματα είναι υπέροχα; Έτσι και ο Νίκος διάλεξε ένα άλλο, εκτός από το δικό σου…

Πράγματι η αδελφή μου είχε δίκιο και αυτό μου έδωσε τοερέθισμα να μελετήσω για το πώς πρέπει τα παιδιά ναεπιλέγουν το άθλημα που πραγματικά θέλουν αυτά να κάνουν …

ΥΓ. Φέτος το καλοκαίρι ο Νικόλας μου ζήτησε να τον ξαναπάω στο μπάσκετ…Η κουκουβάγια για το κουκουβαγιακι της !!!!