Το μοιραίο βράδυ , ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Καράλης βρισκόταν στους επιβάτες της αντίθετης σιδηρογραμμής στο δρομολόγιο Θεσσαλονίκη προς Αθήνα.
Σύμφωνα με τον ίδιο , μια καθυστέρηση της γραμμής απέτρεψε μια μεγαλύτερη τραγωδία, καθώς το μοιραίο τρένο θα συγκρούονταν με επιβατικό και όχι με εμπορικό…
Στην αφήγηση των γεγονότων του Βαγγέλη Καράλη, ο τρόμος κυριάρχησε και στους συγγενείς των ανθρώπων που βρέθηκαν στο αντίστοιχο δρομολόγιο, βάζοντας στο μυαλό τους το χειρότερο σενάριο.
Ακολουθεί περιγραφή του ιδίου και απόσπασμα από την φιλοξενία του στην εκπομπή Super Katerina της Κατερίνας Καινούργιου .
«Είχα κλείσει εισιτήριο από Θεσσαλονίκη για Αθήνα με τον τελευταίο συρμό που είναι στις 19.25. Ενώ όλοι οι επιβάτες είχαμε επιβιβαστεί μας ανακοίνωσαν πέντε λεπτά πριν την προγραμματισμένη αναχώρησή μας ότι το τραίνο θα καθυστερήσει να φύγει διότι υπάρχει πρόβλημα με την μηχανή. Σε δεύτερη ανακοίνωση και ενώ ήδη είχε περάσει μισή ώρα ανέφεραν ότι το πρόβλημα συνεχίζεται και ότι θα πρέπει να αλλαχτεί η μηχανή, χωρίς να έχουμε περεταίρω ενημέρωση για την ώρα αναχώρησης. Κατά την διάρκεια της αναμονής μας φαινόταν ότι υπήρχαν και ηλεκτρολογικά προβλήματα καθώς τα φώτα μέσα στα βαγόνια άναβαν και έσβηναν κάτι που έγινε και κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας. Τελικά το τραίνο έφυγε στις 20.40.
Η συγκεκριμένη αμαξοστοιχία που επέβαινα έκανε το αντίθετο δρομολόγιο από το μοιραίο τραίνο, δηλαδή Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Ήταν μόλις λίγη ώρα που περάσαμε από το σημείο που έγινε το τραγικό δυστύχημα. Είχαμε Άγιο καθώς λόγω της καθυστέρησης μας αργήσαμε να περάσουμε από τα Τέμπη, διαφορετικά η τραγωδία θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη καθώς θα μπορούσαμε να είχαμε συγκρουστεί με τα μοιραία τραίνα.
Όταν μαθεύτηκε από τα σαιτ και από την τηλεόραση ότι έγινε το ατύχημα επικράτησε πανικός, καθώς πολλοί από τους συγγενείς των επιβατών θεώρησαν ότι πρόκειται για το δικό μας τραίνο και καλούσαν στα τηλέφωνα >> .
Φτάσαμε στην Αθήνα περίπου στις 1.15 τα ξημερώματα, εκείνη την στιγμή σύμφωνα με τις πληροφορίες υπήρχαν οχτώ νεκροί από το δυστύχημα. Στα κεντρικά του ΟΣΕ στον σταθμό Λαρίσης ήταν όλα κλειστά. Δεν λειτουργούσε τίποτα ώστε να δώσουν πληροφορίες στους συγγενείς για τα θύματα, εκτός από έναν προϊστάμενο με πολιτικά, εκτός υπηρεσίας που προς τιμήν του προσπάθησε να μας βοηθήσει για την μεταφορά μας στα σπίτια μας καθώς εκείνη την ώρα δεν υπήρχαν ΜΜΜ.»
