Λίγο πριν φύγει και αυτό το καλοκαίρι και έρθει ο Σεπτέμβριος θυμήθηκα μια ιστορία από το μακρινό 2010 και τη συναυλία των U2 στην Ελλάδα.
Το καλοκαίρι του 2010 ήταν απίστευτα δύσκολο από πολλές πλευρές για μένα. Είχα κλείσει 2 επιχειρήσεις, είχα χωρίσει με την τότε κοπέλα μου, δουλειά δεν είχα και ζούσα από τα έτοιμα (ναι μπορώ να το παραδεχτώ, ήμουν ένας από αυτούς που έκρυβαν χρήματα στο στρώμα). Τρελαινόμουν που καλοκαιριάτικα δεν είχα εισιτήριο για τη συναυλία στις 3 Σεπτεμβρίου, που θα έκανα παρέα με τον ανεμιστήρα μου και που θα έχανα ακόμη μια συναυλία των U2 μετά της Θεσσαλονίκης το 1997.
Και εκεί που τα σκεφτόμουν, το σύμπαν μου έδειξε πως λειτουργεί. «Ήρθε» τηλεφώνημα από έναν αδερφικό φίλο με εταιρία φύλαξης γηπέδων. Ο Βαγγέλης (Booker) μετά τα «τι κάνεις και πως είσαι» με ρωτάει κάποια στιγμή… «θα έρθεις να δουλέψεις στη συναυλία; Θα πληρωθείς καλά και θα δεις το live. Κάντο για τον φίλο σου»… Μετά από αυτό, πιστεύω ότι την ίδια ημέρα είχα ετοιμάσει τα πράγματα μου για Αθήνα και ας ήταν Αύγουστος.
3 Σεπτεμβρίου, φτάνω Αθήνα και πάω στο Ο.Α.Κ.Α. καθώς είχαμε ραντεβού με την ομάδα φύλαξης στις 3 το μεσημέρι. Η ομάδα του Βαγγέλη φορούσε πράσινο t-shirt που έγραφε την εταιρία και εγώ ένα t-shirt των U2. ΝΑΙ ΝΑΙ αυτό είχα επιλέξει για «στολή». Και εκείνη την ημέρα, αντιδραστικός!!
Μου φοράνε το pass στο χέρι (ένα πορτοκαλί βραχιόλι) που με αυτό είχα πρόσβαση μέχρι ένα μέτρο από τη σκηνή. Βασικά μπορούσα να πάω όπου ήθελα, εκτός από τη σκηνή… επάνω.
Μη με ρωτάτε τι φύλαξη έκανα και σε ποιο κομμάτι γιατί θα γελάμε παρέα καμία εβδομάδα. Για να μην μακρηγορώ. Έκανα βόλτες όπου ήθελα, άλλαζα θύρες, έπινα μπύρες (τσάμπα), μιλούσα με κόσμο (βασικά με γυναικοπαρέες) που ψάρωναν με το χρώμα από το pass που φορούσα, χαιρετούσα vip σαν να γνωριζόμασταν από την Τηλεόραση, έβαζα κόσμο να με βγάλει φωτογραφίες και στις 9 μπαίνω να παρακολουθήσω τη συναυλία.
Θυμάμαι σαν τώρα στη σκηνή, τους Snow Patrol να μην τους δίνει κανένας σημασία (είμαι λίγο κακός το ξέρω). Περνάω από θύρες, τις vip θέσεις και λέω μέσα μου «πάμε στη σκηνή φίλε. Ή τώρα ή ποτέ». Περνάω και τον τελευταίο έλεγχο και πλέον είμαι στο 1 μέτρο από το backstage και μπροστά μου ορθώνονται κάτι Αμερικανάκια, 2 μέτρα ο κοντύτερος και το λιγότερο παλαιστές. Παιδιά για σπίτι όλοι τους. Ανέκφραστοι, με κάτι μούσια και τατουάζ παντού. Και εκεί που σιχτιρίζω τους γονείς μου για το 1,70 μου, επιτέλους ήρθε η στιγμή να ανέβουν στη σκηνή οι U2 (παιδικά μου απωθημένα). Και περνάνε από μπροστά μου στο ένα (1) μέτρο. ΔΕΝ ΜΕΤΑΔΙΔΩ ΑΛΛΟ. ΠΗΓΑΜΕ ΤΕΛΙΚΟ…
Μπροστά μου οι U2. Το συγκρότημα που για χάρη τους έχω φάει απίστευτες σφαλιάρες από τη μητέρα μου καθώς κατέστρεφα τα παντελόνια μου ζωγραφίζοντας επάνω το όνομα τους.
Στην αρχή του video θα με βρεις αριστερά να τραβάω και εγώ video (ο μοναδικός με πράσινο t-shirt). Μετά με έναν μαγικό τρόπο (που δεν θυμάμαι πως το έκανα), βρέθηκα σχεδόν ΜΟΝΟΣ μου στη δεξιά πλευρά.
Χάρηκα το απίστευτο τους live, αλλά είχα χαθεί να παρακολουθώ πολλά που δεν μπορούσε να δει το κοινό (μην ξεχνάς ότι ήμουν πίσω από τη σκηνή). Πως αλλάζανε κιθάρες στο Edge, που ήταν οι κρυφές θύρες της σκηνής για τους βοηθούς που πηγαίνανε καθαρές πετσέτες στον Bono, την αλλαγή που έκανε ο Larry στις μπαγκέτες του, πως κατέβηκε η περίφημη κούνια στη σκηνή, πως τα σκυλιά του πολέμου (βλέπε μουσάτους 2 μέτρα) ήταν αμέτοχοι και προστάτευαν τον περιβάλλον τους… και άλλα τέτοια.
Δεν θα σας γράψω τίποτα για την συναυλία (80.000 είχε μέσα… λογικά και εσύ που διαβάζεις εκεί ήσουνα). Έμεινα στο Ο.Α.Κ.Α έως τις 3 το πρωί και είδα εκατοντάδες κόσμου να δουλεύει σε μια τέτοια παραγωγή. Πως μαζεύανε και πακετάρανε: τον ήχο, τη σκηνή, τα σκουπίδια, τα φώτα… πως δούλευαν όλα ρολόι.
Την επόμενη ημέρα ξεκίνησα να ψάχνω πως θα μπορούσα να ακολουθήσω (δουλέψω) σε ένα τόσο μεγάλο group και σε 3χρονη περιοδεία σε όλο τον κόσμο (και ας μάζευα τα σκουπίδια). Δεν το κατάφερα, αλλά αισθάνομαι ότι εκείνο το βράδυ «έμαθα» πολλά.
Tip 1:: Φυσικά για το τέλος έχω να σου πω ότι, νύσταξα από την κούραση της ημέρας, με πήγανε σπίτι (το λατρεύω το φιλαράκι μου) και φυσικά αρνήθηκα να πάρω χρήματα για ότι και καλά ΘΑ έκανα.
Tip2:: Μετά απο ένα χρόνο οταν ξεκίνησα εκπομπή στην Πρωινή Ζώνη του Kiss Fm αποφάσισα να την ονομάσω Beautiful Day.
τα ΠΡΩΙΝΑ σου
Semis Petrakis // MUSICARADIO.gr
- 5ο #VOUNO_THALASSA 2021 / Πήλιο - July 13, 2021
- Οι Tiger Lillies στο Ηρώδειο - July 13, 2021
- Plissken Festival 2021 - July 13, 2021