Μαθήματα ποδοσφαιρικής αυτοκαταστροφής;

Σας χαιρετώ.

Πάμε λοιπόν να τα χάσουμε όλα μέσα σε λίγες ημέρες ΠΑΟΚτσάκι μου… κι όμως θεωρώ ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει πιο εύκολα από ό,τι φαντάζεσαι, αρκεί να το επιθυμούν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές… Παίκτες και προπονητής στην προκειμένη.

Ο Άμπελ μοιάζει ανεξήγητα εγκλωβισμένος στις ποδοσφαιρικές ιδέες και εμπνεύσεις του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζονται προσωπικά λάθη στους ποδοσφαιριστές τα οποία θα ήταν σίγουρα λιγότερα, αν ο κάθε παίκτης καλούνταν να προσφέρει πράγματα στο παιχνίδι που είναι σε θέση να προσφέρει, και εξηγούμαι…

Ο Βαρέλα ως αριστερό στόπερ (πόσο λείπεις ρε Κρέσπο) δεν μπορεί να χτίσει παιχνίδι με τον Γιαννούλη κι αυτό ήταν φανερό όχι μόνο στον Δώνη την Κυριακή, αλλά και στον μικρό μου γιο.

Ο Εσιτί κάνει καλά αυτό που πρέπει να κάνει ένα εξάρι που αγωνίζεται σε ομάδα που δεν αρέσκεται στην κατοχή της μπάλας… ιδανικός αντί-Ιγκλέσιας στην Τρίπολη. Δεν μπορεί να σταθεί όμως στον ΠΑΟΚ που εμείς έχουμε στο μυαλό μας.

Ο Αντρέ δεν παύει να είναι σημαντικότατος για την ομάδα… Θεωρώ όμως πως θα είναι πιο χρήσιμος ως αριστερό ή δεξί μπακ αυτή τη στιγμή. Τον θέτω υποψήφιο και για δεξί μπακ, γιατί αυτό που παρουσιάζει ο φίλος Λέο Μάτος τους τελευταίους μήνες είναι ποδοσφαιρικός ωχαδερφισμός… βολεμένος στα μειωμένα του καθήκοντα, δεν δείχνει να καίγεται ιδιαιτέρως να προσφέρει το κάτι παραπάνω.

Ο Σφιντέρσκι δεν μπορεί να προσφέρει επίσης στο μοτίβο που παίζει η ομάδα τον τελευταίο καιρό και είναι ξεκάθαρο πως είναι σκασμένος χάνοντας σημαντικές ευκαιρίες… η μοίρα του επιθετικού της μίας επαφής βλέπετε…

Για τον Μίσιτς τι μπορεί να πει κανείς… προσφέρει όπου κι αν τον τοποθετήσει ο προπονητής του. Το ερώτημα είναι τι κερδίζει η ομάδα και τι χάνει όταν ο Josip μετατοπίζεται σε θέση δεύτερου επιθετικού ή δεκαριού αν θέλετε.

Αυτό που χάνει η ομάδα είναι σίγουρα η ψυχολογία των παικτών που δεν αγωνίζονται ενώ νιώθουν πως μπορούν να προσφέρουν. Πασχαλάκης, Πέλκας, Μπίσεσβαρ, Άκπομ, Λάμπρου ακόμα και ο Μιχάι ή ο Στοχ δεν είναι σίγουρα σε φάση “αγκαλίτσα” με τον κόουτς Άμπελ.

Όπως και να έχει ΠΑΟΚτσάκι μου, η χρονιά παίζεται μέσα στις επόμενες 20 ημέρες και αν ο προπονητής δεν αλλάξει κάτι, πάμε ολοταχώς σε προ-Λουτσέσκου εποχές…

Ας αναλογιστεί λοιπόν ο καθένας τις ευθύνες του. Όσο εύκολα το αγωνιστικό κομμάτι βοηθάει να ξεπερνάμε τις τεχνητές κρίσεις που επιχειρούνται εξωαγωνιστικά από το φιλάνθρωπο σωματείο του Ολυμπιακού Μουνιχίας, τόσο εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει σε εσωτερική φαγωμάρα και αυτοκαταστροφή… Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν να συμβεί αυτό κι ας ξεκινήσουν οι απαντήσεις από αύριο κιόλας…

ΥΓ. Δεν έχω καν κουράγιο να σχολιάσω το μπασκετάκι. Θεωρώ πως η αλλαγή προπονητή ήταν επιβεβλημένη αυτή τη στιγμή. Ευχαριστούμε τον Μπίδη για όσα πρόσφερε σε μία από τις δυσκολότερες ιστορικά συγκυρίες.

ΥΓ2. 4 ώρες Skype με Ιβάν χθες οι παίκτες… και λίγες ήταν.

ΥΓ3. Σε fight mode ήταν μόνο οι Λημνιός-Μίσιτς τελικά.

ΥΓ4. Σε λίγο καιρό θα είσαι μόνο ένα ζώδιο… παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου η σημερινή. Μην απελπίζεστε όσοι περνάτε δύσκολες στιγμές με αυτό τον διάολο. Ενημερωθείτε… σας μιλώ εκ πείρας.